IFFR, dagverslag 31 januari 1999

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

International Film Festival Rotterdam

Dagverslag 31 januari 1999

...wat is dit voor een achterlijk land, waar we The opposite of sex van Don Roos alleen maar te zien krijgen omdat een recensent, Hans Beerekamp, hem uitkiest voor het festival? Wat te denken de distributeurs wel, dat stelletje lafhartige rukkers? Dat we alleen maar zinkende schepen en vliegende liften willen zien? Het wordt tijd dat ze hun ballen tonen, als ze er al twee hebben, en dit soort hilarische, scherpe, intelligente films gewoon uitbrengen.
En is de toon van de film ook een beetje overgekomen?

The opposite of sex in de pers.

Oei, een beetje afkoelen kan geen kwaad. Dus op naar The herd van Peter Lynch (Canadees, dus geen familie?). Hij gaat over een krankzinnige tocht van een paar man en duizenden rendieren van Alaska naar Canada rond 1930. Met archiefbeelden, nagespeelde scènes en prachtige natuuropnamen wordt het verhaal tegelijk koel en meeslepend verteld. Een kijkavontuur.

Twee jaar geleden won de Zuid-Koreaan Hong Sang-Soo een van de Tiger Awards. In zijn tweede film, The power of Kangwong Province worden twee parallel lopende verhalen verteld. Het heeft er alle schijn van dat Hong het allemaal te mooi heeft willen maken. Hij mist de psychologische scherpte van zijn landgenoot Jang Sun-Woo, waardoor bedoelde subtiliteit tot vaagheid verwordt.

Ook dit jaar dingt een Zuid-Koreaanse film mee naar een Tiger, en ook hier wordt een spelletje gespeeld met tijd en plaats. In Fly low van Kim Sion zoeken drie jongens en drie meisjes bescherming in een verlaten gebouw. Stukje bij beetje wordt duidelijk wat ze precies zoeken. Fly low is heel wat overzichterlijker dan 'The power of Kangwong Province', je zou de film zelfs naïef kunnen noemen. Het mag dan geen meesterwerk zijn (wat verwacht je van een debuut op 16mm), maar heeft wel een frisse bevlogenheid.

Regisseren is iets anders dan schrijven. Dat werd pijnlijk duidelijk bij Lulu on the bridge van Paul Auster. Een verhaal dat hij prachtig op papier kan zetten (want schrijven kan hij), verwordt hier tot een reek clichés met een vreselijk einde. Het wordt wel erg genant als een regisseur haar ideeën over acteren uiteenzet. In het voorafgaande uur is namelijk duidelijk geworden dat Auster zo weinig kaas gegeten heeft van acteursregie, dat zelfs Harvey Keitel niet uit de verf komt. Schoenmaker...

Een van mijn lievelingsfilms van twee festivals geleden was 'Y'aura-t-il de la neîge à noël?' van Sandrine Veysset. Haar tweede film, Victor... pendant qu'il est trop tard dingt nu mee naar een Tiger Award. 'La neige' ontleende zijn kracht aan de combinatie van realisme en warmte. 'Victor' is veel sprookjesachtiger. Een jongen die getuige moet zijn van de sexspelletjes van zijn ouders zoekt toevlucht bij een prostituee. De beelden en de kleuren van 'Victor' zijn prachtig, maar het verhaal doet toch een beetje verlangen naar de rauwheid van haar eerste film.

Victor... pendant qu'il est trop tard in de pers.

Ga naar morgen of de index.