IFFR, dagverslag 1 februari 1999

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

International Film Festival Rotterdam

Dagverslag 1 februari 1999

De dag begon lekker met La primera noche de mi vida van de Spanjaard Miguel Albaladejo. Het is een vrolijke afwisselende film over de laatste nacht van 1999. Het gegeven is weinig origineel: een aantal personages zwerft door de buitenwijken van Madrid en uiteindelijk krijgen ze allemaal met elkaar te maken. Maar de uitwerking is speels, geestig en warm. Mocht ik tijdens de eeuwwisseling niets anders te doen hebben, dan wil ik hem nog wel een keer zien.

Dat de mannen in een crisis verkeren werd al vermoed, maar na Postel (The bed) van de Tsjech Oskar Reif is het helemaal duidelijk. Een man hallucineert na zijn overlijden over zijn leven en het blijkt allemaal maar om een ding te draaien: vrouwen en de eisen die ze aan hem stellen. De toon is heerlijk ironisch, de associaties zijn grillig en de beelden zijn raak. En dan is het ook nog in prachtig widescreen zwart-wit opgenomen. In de zaal werd veel gelachen door mannen èn vrouwen, maar niet altijd op dezelfde momenten. Het is jammer dat dit regiedebuut niet meedingt naar een Tiger Award.

Ook Kasaba (The small town) van de Turk Nuri Bilge Ceylan is een zwart-wit film. Het is een ideeënfilm en daar zit hem ook een beetje de makke. De beschouwingen over de wortels en de benauwenis die het dorp biedt waren naar mijn gevoel beter op zijn plaats geweest in een literair werk.

Sombre van de Fransman Philippe Grandrieux is afgrijselijk en prachtig tegelijk, en dat maakt het tot een onthutsende film. We volgen een seriemoordenaar zonder dat er iets verklaard wordt. De beelden, die vaak meer aan grafiek dan aan filmkunst doen denken, en de geluiden slepen je steeds verder mee totdat er een satanisch niveau bereikt wordt. Pas aan het eind komt er een kortstondig lichtpuntje.

Sombre in de pers.

La sueur des palmiers. van de Egyptenaar Radwan El Kashef is de enige deelnemer aan de Tiger Awards die mede gefinancieerd is door het Hubert Balsfonds voor filmontwikkeling in de Derde Wereld. De film gaat over een dorp waar een jongen tegen wil en dank de mannenrol op zich moet nemen wanneer alle mannen naar een oliestaat vertrekken om geld te verdienen. Aanvankelijk komt de niet-Westerse vertelmanier wat onwennig over, maar uiteindelijk komen de draadjes toch nog bij elkaar. Een film die vooral leuk is vanwege zijn exotische karakter.

Ga naar morgen of de index.