IFFR, dagverslag 28 januari 1999

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

International Film Festival Rotterdam

Dagverslag 28 januari 1999

De eerste film, Milk van Edgar Honetschläger is een opmerkelijke mix van Amerikaanse, Oostenrijkse en Japanse invloeden. Van een echt verhaal is geen sprake, het gaat meer om personages die om elkaar heen draaien. De film moet het vooral hebben van de vormgevingsvondsten, zoals de melk die het rood van de Japanse vlag overspoelt in de titels, en de absurde scènes. Mede door het niet erg sterke spel weet dit niet de hele film te boeien.

Plätze in Städten van de Duitse Angela Schanelec doet denken aan een iets optimistischere variant van de ingetogen films van Tsai Ming-liang. Er wordt weinig gesproken in deze film over een achttienjarig meisje dat de wereld ontdekt en daar haar prijs voor moet betalen. De regisseur en de hoofdrolspeelster (Sophie Aigner) weten met een minimum aan verhaal de scènes toch interessant te maken. Blikken en handelingen zijn genoeg om de suggestie te wekken dat je weet wat er in haar omgaat. Een betoverende film.

Veel meer gesproken wordt er in Fin août, début septembre van Olivier Assayas (Irma Vep). Toch zit de belangrijkste informatie in deze relatiefilm niet in de woorden, maar in het spel. Uiterst genuanceerd zetten de verschillende spelers hun reacties op elkaar neer. De liefde voor elkaar die twee ex-geliefden onverwacht overvalt is zo'n voorbeeld: je ziet het eerst, daarna wordt het pas uitgesproken. Het verleent de film een grote kracht.

Het zal niet verbazen dat in een film over glamrock de nadruk ligt op de vormgeving. En dat is bij Velvet Goldmine van Todd Haynes dan ook uitstekend verzorgd. Het verhaal, dat losjes gebaseerd is op David Bowie en Iggy Pop, blijft echter in goede bedoelingen steken. Er wordt een verraad gesuggereerd van de oorspronkelijke idealen. Maar waren die er wel bij een levenstijl die zo op uiterlijk gericht was? Zo blijft er weinig meer over dan plaatjes kijken en luisteren. Leaf on a pillow in de pers.

Zyklus von Kleinigkeiten van de Belgische Ana Torfs is een van de deelnemers aan de Tiger Awardscompetitie voor beginnende regisseurs. Het gegeven van de film is bijzonder. Van de doof geworden Beethoven zijn conversatieschriften overgebleven, waarin bezoekers hun deel van de gesprekken neerschreven. In de film zien we hen zitten, terwijl hun teksten in een voice over uitgesproken wordt. Dat levert zo nu en dan interessante taferelen op, doordat de repliek van Beethoven ontbreekt. Maar in het algemeen blijft de film zo koel als de zwart-wit beelden.

Ga naar morgen of de index.