You've got mail

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Verenigde Staten, 1998
• Regie: Nora Ephron
• Met: Tom Hanks, Meg Ryan
• Scenario: Nora Ephron en Delia Ephron
• Camera: John Lindley
• Montage: Richard Marks
• Art directie: Dan Davis
• Muziek: George Fenton
• Technicolor, DTS / Dolby Digital / SDDS, 119 minuten
• Gezien: 9 februari 1999, Sneak Preview, Camera, Utrecht

Nieuwe technologieën komen er in de film niet al te best vanaf. Computers zijn er om alle gegevens over ons in op te nemen of in te laten verdwijnen, zodat de staat ons het leven zuur kan maken. Wij internetters weten natuurlijk wel beter: we kunnen ons amper een leven zonder email voorstellen. De geneugten van het net komen ook uitgebreid naar voren in You've got mail, na Sleepless in Seattle het tweede samenwerkingsproject van regisseuse Nora Ephron en acteurs Tom Hanks en Meg Ryan.

De film gaat over twee dertigers die elkaar zijn tegengekomen in een chatroom van America Online en steeds persoonlijkere emailtjes uitwisselen. De gegevens over hun leven houden ze echter achter. En dat is maar beter ook, want in het dagelijks leven haten ze elkaar. Zij runt een kleine kinderboekhandel op Manhattan, die bedreigd wordt door een boekengigant om de hoek, waar hij de bedrijfsleider van is.

You've got mail is losjes gebaseerd op The shop around the corner van Ernst Lubitsch uit 1940. In deze film bleek het verliefd corresponderende stel in dezelfde winkel te werken, en ook hier konden ze elkaar niet luchten of zien. Het is niet toevallig dat er meer dan vijfig jaar tussen het origineel en de remake zitten. De eerste film markeert het einde, de tweede het begin van een schrijvend tijdperk. In de tussentijd heeft de telefoon de overhand gehad.

Beide films gaan er van uit dat de personages pas wanneer ze schrijven hun ware aard tonen en dat ze dus ook op de echte ander verliefd worden en niet op degene die in het dagelijks leven van zich af moet bijten. Het besef dat papier en beeldscherm geduldig zijn en een leugentje gemakkelijker geschreven dan uitgesproken is lijkt in de films niet aanwezig.

Als You've got mail zich tot de internetrelatie beperkt had, dan was het een onderhoudende film geweest. Al kun je je ergeren aan het soms wel erg overdreven spel van Hanks en Ryan. Maar zodra de film gaat over de strijd tussen de grote en de kleine boekhandel wordt hij irritant. Onze sympathie wordt duidelijk getrokken naar het kleine, maar intussen zitten we wel te kijken naar een film van een grote studio met grote namen. Een gevoel van hypocrisie is niet helemaal te onderdrukken.

Ondanks de strijd is You've got mail bovenal een lieve film. Zelfs in de scènes waar het hard tegen hard zou moeten gaan ontbreekt het venijn. Ook de beschrijving van de internetromance is van alle scherpe kantjes ontdaan. We vallen pas binnen als alle valkuilen van opdringerige en stompzinnige chatters omzeild zijn en dan blijken de twee hoofdpersonen ook nog eens mooi en zonder enig gebrek te zijn. Zo wordt ook van het internet een sprookjeswereld gemaakt.

You've got mail is niet de film over de invloed van het internet op het hedendaagse leven die het had kunnen zijn; daarvoor wil hij te veel behagen. Maar voor twee uur dromen is er weinig mis mee.