Wag the dog

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

 Indexen: [de laatste 25] [op titel] [op regisseur] [op cijfer]

Wat schreven de kranten: [premieres van de laatste zes weken] [in 2000] [in 1999]

[links] [verzendlijst] [wie-wat-hoe-waarom] [gastenboek] [weblog]

  • Verenigde Staten, 1997
  • Regie: Barry Levinson
  • Met: Dustin Hoffman, Robert De Niro, Anne Heche
  • Scenario: Hillary Henkin en David Mamet, gebaseerd op het boek 'American Hero' van Larry Beinhart
  • Camera: Robert Richardson
  • Geluid: Steve Cantamessa
  • Montage: Stu Linder
  • Art directie: Wynn Thomas
  • Muziek: Mark Knopfler
  • Technicolor, Dolby digital/SDDS, 97 minuten
  • Gezien: 21 april 1998, Sneak Preview, Camera, Utrecht

De president van de Verenigde Staten wordt ervan beschuldigd, dat hij bij een padvindster zijn handen niet thuis kon houden. En erger nog: over tien dagen zijn de verkiezingen. Er moet iets gebeuren om de aandacht af te leiden. Met moderne mediatechnieken moet het mogelijk zijn een oorlog te ensceneren die helemaal niet plaatsvindt.

Dit moet ongeveer het uitgangspunt van Wag the dog van Barry Levinson zijn geweest. Het had tot een mooie politieke satire kunnen leiden. Maar Levinson neemt z'n onderwerp te serieus om erin te slagen.

In goede politieke satires wordt vaak flink overdreven, zoals in Dr. Strangelove van Stanley Kubrick en Bob Roberts van Tim Robbins. Je weet dat het verhaal niet waar kan zijn, maar daardoor wordt de kern van waarheid des te duidelijker. Wag the dog is te realistisch, waardoor vooral de ongerijmdheden gaan opvallen.

Het politieke gekonkel wordt zo uitgemolken dat het saai wordt. Dat Robert De Niro zijn rol van mannetjesmaker erg vlak speelt, maakt het er niet beter op. Veel leuker is de rol van de filmproducent die de 'oorlog' organiseert, gespeeld door Dustin Hoffman. Daardoor is de film beter te genieten als satire op Hollywood dan op Washington D.C..

Het geeft te denken dat twee bijrolacteurs de leukste scènes dragen. De countryzanger Willie Nelson is heerlijk droog bij het schrijven van de liedjes die de mediacampagne moeten begeleiden. En William H. Macy (de autoverkoper uit Fargo) weet in een paar minuten een prachtige pennenlikkende CIA-agent neer te zetten.

Wag the dog werd ingehaald door de werkelijkheid en daar heeft het een belangrijk gedeelte van zijn succes aan te danken. Op eigen kracht was hij waarschijnlijk niet zo ver gekomen.

 Cijfer (0-10): 5

 Wag the dog in de Internet Movie Database
 Indexen: [de laatste 25] [op titel] [op regisseur] [op cijfer]

Wat schreven de kranten: [premieres van de laatste zes weken] [in 2000] [in 1999]

[links] [verzendlijst] [wie-wat-hoe-waarom] [gastenboek] [weblog]

© Jan-Willem Swane (jswane@xs4all.nl)

25 april 1998

[Nedstat]