De wachtkamer

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Duitsland/Nederland, 1996
• 28 minuten
• Met: Bianca Koedam, Eugene Bervoets, Annet Malherbe
• Regie: Jos Stelling
• Scenario: Jos Stelling
• Camera: Goert Giltay
• Montage: Bert Rijkelijkhuizen
• Art directie: Gert Brinkers
• Muziek: Maurits Overdulve
• Gezien: 18 maart 1997, Sneak Preview Utrecht

"Vroeger," zei de oude man, "dan had je voor de film eerst het Polygoonjournaal en dan nog een korte film." Dat dat tot het verleden behoort is niet alleen jammer vanwege de pauze _tijdens_ de hoofdfilm. Ook het verdwijnen van de korte film uit de gewone bioscoop is een gemis. Dat bleek maar weer tijdens de Utrechtse Sneak Preview op 18 maart 1997, toen de half uur durende film De wachtkamer van Jos Stelling werd vertoond.

Na een aanloop, waarin Annet Malherbe op een station alles in het werk stelt om aan kwartjes voor de koffieautomaat te komen, verhuist de camera naar een wachtkamer. Iedereen zit iedereen aan te kijken. Verlegen, uitdagend, verwijtend, verveeld. Het blijft uiteindelijk niet bij kijken alleen. En dan komt Annet Malherbe weer opdagen.

In De wachtkamer wordt geen woord gesproken. Jos Stelling probeerde dat al jaren eerder in het Freek de Jonge-vehikel De illusionist. Wat in die film geforceerd was, komt in De wachtkamer natuurlijk over. Hier zijn er geen mensen die hun mond houden, omdat de regisseur dat opgelegd heeft, maar omdat het in de scènes past.

Het sterkste deel van de film is datgene waarin het minste gebeurt: de kijkscène. Dat geeft aan hoe sterk spel, regie en montage zijn. Bovendien is het einde zeer lachwekkend. Het is het perfecte slot van een klein meesterwerkje.

Cijfer (0-10): 9