Twin town

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Verenigd Koninkrijk, 1997
• Regie: Kevin Allen
• Met: Llyr Evans, Rhys Ifans, Dorien Thomas, Dougray Scott, Huw Ceredig
• Scenario: Kevin Allen en Paul Durden
• Camera: John Mathieson
• Montage: Oral Norrie Ottey
• Art directie: Pat Campbell
• Muziek: Mark Thomas
• kleur, 99 minuten
• Gezien: 10 juni 1997, Sneak Preview, Camera, Utrecht

Twin town is geproduceerd door de regisseur en schrijver van Trainspotting (Danny Boyle en Andrew MacDonald). Wie dacht dat het niet ranziger kon dan in dit Schotse heroïnedrama komt bedrogen uit. Waar Trainspotting nog een sprankje hoop kende trekt Twin town de kijker diep de Welshe zompigheid in.

Centrale karakters zijn de broers Jeremy en Julian Lewis (Llyr Evans en Rhys Ifans), door iedereen ten onrechte aangezien als tweeling. Ze zijn niet al te snugger en hun grootste hobbies zijn joyriden en lijmsnuiven. Ze wonen in een caravan met hun ouders en hun zus (Dorien Thomas), die als receptioniste werkt in een erotische massagesalon. Als de vader (Huw Ceredig) bij een zwarte bouwvakklus van de steiger valt, gaan ze verhaal halen bij de rijke opdrachtgever. Er volgt een reeks van wraakoefeningen, die geheel uit de hand loopt als de corrupte politieagent Terry (Dougray Scott) ingeschakeld wordt.

De karakters in Twin town zijn stuk voor stuk morsig en dom. Het zal dan ook niet makkelijk lukken om je met iemand te identificeren. Want waar Amerikaanse films als Forrest Gump de simpelheid idealiseren, laat regisseur Kevin Allen zien tot welke rampen de domheid kan leiden. Hierdoor ontstaat er een uiterst zwartgallige film, die maar een klein aantal toeschouwers zal aanspreken.

De verleiding is groot om Twin town met Trainspotting te vergelijken, en dat pakt niet in het voordeel uit van de film uit Wales. Hij mist de energie, de aangrijpendheid en (jawel) de subtiliteit van zijn Schotse voorbeeld. Toch is deze vergelijking niet helemaal afdoende. Waar Trainspotting zich concentreert op een subcultuur neemt Twin town een hele samenleving op de hak. Hierin lijkt de film een cynische versie van het stuk Onder het Melkwoud van die ene grote Welshe schrijver, Dylan Thomas. Ook Thomas was niet erg gecharmeerd van zijn geboorteland, maar hij bezag de bewoners nog met enig mededogen. Allen laat van Wales, en Swansea in het bijzonder, geen spaan heel.

Toch voldoet Twin town ook voor de zwartkijkers niet helemaal. Het script is rommelig en de moorden aan het eind zijn zo morbide, dat het slotakkoord niet cynisch maar sarcastisch wordt. Daardoor wordt de lijn van het verhaal, namelijk dat mensen in hun domheid, wraakzucht en gretigheid tot het grootste kwaad vervallen, ondergraven. De hoofdpersonen blijken niet dom, maar volledig gestoord. Waren ze dat niet geweest, dan hadden ze ons een spiegel voor kunnen houden. Nu kunnen we ons onttrekken aan de conclusies.

Iedereen die geen aanleg heeft tot cynisme zal Twin town moeten mijden. Voor wie de wereld soms van de donkerste kant ziet is er meer te 'genieten', maar door het gebrek aan consequentheid zal de film ook hen niet geheel bevredigen.

Cijfer (0-10): 6