Shooting fish

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Verenigd Koninkrijk, 1997
• Regie: Stefan Schwartz
• Met: Dan Futterman, Stuart Townsend, Kate Beckinsale
• Scenario: Stefan Schwartz, Richard Holmes
• Camera: Henry Braham
• Geluid: Simon Clark, Sefan Henrix
• Montage: Alan Strachan
• Art directie: Max Gottlieb
• Muziek: Stanislas Syrewicz
• kleur, Dolby, 112 minuten
• Gezien: 17 februari 1998, Sneak Preview, Camera, Utrecht

Bij komedies is er eigenlijk maar een vraag van belang: is de film leuk. Voor Shooting fish van de Engelsman Stefan Schwartz is het antwoord een volmondig ja. De film kent een vrolijke, lichte absurditeit, en dat het verhaal verder weinig om het lijf heeft doet er weinig toe.

Shooting fish is een schelmenkomedie. De Amerikaan Dylan (Dan Futterman) en de Engelsman Jez (Stuart Townsend) zijn twee twintigers die al vroeg wees geworden zijn. Ze delen een droom - het bewonen van een landhuis - en proberen het geld bij elkaar te krijgen door te rijke mensen op te lichten. Bij een poging om een schijnbaar stembestuurde computer te verkopen ontmoeten ze Georgie (Kate Beckinsale), een medicijnenstudente. Ze maken haar wijs, dat het geld bestemd is voor een weeshuis. Maar hoe meer ze op haar gesteld raken, hoe moeilijker het wordt de leugen vol te houden.

De film werkt goed door de tegengestelde karakters van de hoofdpersonen. Dylan is een handige prater, die met social engineering van alles gedaan weet te krijgen. Jez is een nerd, die de mooiste dingen uitvindt, maar knikkende knieën krijgt als een vrouw hem aanspreekt. Dit levert genoeg stof voor hilarische oplichtscènes en voor de driehoeksverhouding met Georgie. De humor is soms plat, soms subtiel, maar telkens leuk.

Ook de vormgeving is een genoegen. De interieurs zijn met veel verbeelding in elkaar gezet en suggereren, met de heldere kleuren in de fotografie, een kruising van de jaren zestig en negentig. Er wordt doeltreffend gespeeld en het tempo is precies goed.

Zoek de diepere lagen in Shooting fish en teleurstelling staat je te wachten. Maar waarom zou je graven als de glazuur zo lekker is?