She's so lovely

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Frankrijk, Verenigde Staten, 1997
• Regie: Nick Cassavetes
• Met: Sean Penn, Robin Wright Penn, John Travolta, Harry Dean Stanton
• Scenario: John Cassavetes
• Camera: Thierry Arbogast
• Geluid: Jim Stuebe
• Montage: Petra von Oelffen
• Art directie: David Wasco
• Muziek: Joseph Vitarelli
• kleur, Dolby Digital, 100 minuten
• Gezien: 2 december 1997, Sneak Preview, Camera, Utrecht

Het valt niet mee om in de voetsporen van een beroemde vader te treden. Zeker niet als je het doet als Nick Cassavetes, die een nagelaten script van John Cassavetes verfilmde. Hij vraagt om een vergelijking.

She's so lovely begint aan het einde van de jaren zeventig. Eddie (Sean Penn) en Maureen (Robin Wright Penn) zijn gek op elkaar en verwachten een kind. Maar geen van beiden is erg stabiel. Maureen slaat door als Eddie weer eens dagen achtereen verdwenen is en Eddie wordt snel gewelddadig, zeker als iemand aan Maureen komt. Op een dag loopt het uit de hand en wordt Eddie opgenomen in een inrichting. Wanneer hij tien jaar later weer vrij man is, blijkt Maureen inmiddels getrouwd met de vermogende Joey (John Travolta). Ze heeft drie dochters, waarvan een van Eddie. Als zij hoort dat Eddie vrij is, komen haar oude gevoelens weer boven.

Het eerste deel van de film is door het spel van het echtpaar Penn een genoegen om naar te kijken. Vooral Sean is groots; de manier waarop hij het doordraaien van Eddie verbeeldt is zeer aangrijpend. De stijl van de film doet denken aan die van Cassavetes senior. De sfeer is rauw en groezelig, maar Nick filmt, bijvoorbeeld met slow motions, wel wat gelikter dan zijn vader.

Na de pauze wordt She's so lovely een stuk minder genietbaar, omdat de sentimentaliteit toeslaat. Spanning en vaart verdwijnen en het spel wordt ongeloofwaardiger. De snelheid waarmee Eddie zijn gestoordheid kwijtraakt is te hoog en het gedrag van Maureen wordt ondoorgrondelijk, zelfs als je haar instabiliteit in aanmerking neemt. Het grootste probleem vormt de casting van John Travolta. Door Pulp fiction is hij weer een van de meest geliefde acteurs van Hollywood geworden, maar zijn bereik is beperkt. Zodra hij emoties moet verbeelden staat hij met lege handen.

Nick Cassavetes heeft, na Unhook the stars, voor een tweede keer geprobeerd de geest van zijn vader in ere te houden. Misschien wordt het tijd om een eigen stijl te ontwikkelen.

Cijfer (0-10): 6