Scream

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

 Indexen: [de laatste 25] [op titel] [op regisseur] [op cijfer]

Wat schreven de kranten: [premieres van de laatste zes weken] [in 2000] [in 1999]

[links] [verzendlijst] [wie-wat-hoe-waarom] [gastenboek] [weblog]

  • Verenigde Staten, 1996
  • Regie: Wes Craven
  • Met: David Arquette, Neve Campbell, Courteney Cox, Matthew Lillard, Rose McGowan, Skeet Ulrich, Drew Barrymore
  • Scenario: Kevin Williamson
  • Camera: Mark Irwin
  • Geluid: Paul Clay
  • Montage: Patrick Lussier
  • Art directie: Bruce Alan Miller
  • Muziek: Marco Beltrami
  • kleur, 111 minuten
  • Gezien: 17 juni 1997, Sneak Preview, Camera Utrecht

Casey (Drew Barrymore) is alleen thuis. De telefoon gaat. Er is een onbekende man aan de lijn. Aanvankelijk is Casey wel geïntrigeerd, maar als het eng wordt legt zij de hoorn neer. De telefoon gaat weer. De man blijkt akelig veel van haar te weten. De angst wordt groter, en dan slaat hij toe. Het is duidelijk: Scream wordt een horrorfilm.

De eerste tien minuten van Scream zijn adembenemend van spanning en goorheid. Dat kunnen we wel toevertrouwen aan regisseur Wes Craven (Nightmare on Elm Street, Wes Craven's new nightmare). Maar met Scream heeft hij verder willen gaan dan een simpele slashermovie. Tussen de slachtpartijen door is het een whodunnit en een film over het genre zelf.

Craven kan commentaar leveren op het genre omdat de High School waaromheen het verhaal zich afspeelt bevolkt wordt met horrorfreaks. Telkens als de gemaskerde man met zijn messen heeft toegeslagen zijn zij meer opgelaten dan bang. Ze voorspellen de volgende slag aan de hand van de wetten die voor horrorfilms gelden. Zo staan drank, drugs en sex garant voor een doodvonnis. Hiernaast zit Scream boordevol verwijzingen naar andere horrorfilms. Smullen voor de liefhebbers dus.

Maar terwijl Scream als film over een genre zeer te genieten is, valt het griezelen wat tegen. Horror werkt het beste als het irrationele angsten voedt. Door uiteen te zetten welk stramien gevolgd wordt valt het irrationele element weg. Het verhaal wordt te veel gerelativeerd om angstaanjagend te blijven. Bovendien halen de whodunnit- en psychologische verhaallijnen er nog extra vaart uit.

Scream is een behoorlijk vermakelijke, maar niet zo enge, film geworden. Voor ingewijden in het genre is het ook nog een aardig zoekplaatje. De volgende keer graag weer echt griezelen.

Cijfer (0-10): 7


 Scream in de Internet Movie Database
 Indexen: [de laatste 25] [op titel] [op regisseur] [op cijfer]

Wat schreven de kranten: [premieres van de laatste zes weken] [in 2000] [in 1999]

[links] [verzendlijst] [wie-wat-hoe-waarom] [gastenboek] [weblog]

© Jan-Willem Swane (jswane@xs4all.nl)

22 juni 1997

[Nedstat]