One night stand

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Verenigde Staten 1997
• Regie: Mike Figgis
• Met: Wesley Snipes, Nastassja Kinski, Kyle MacLachlan, Min-na Wen, Robert Downey jr.
• Scenario: Mike Figgis
• Camera: Declan Quinn
• Geluid: Pawel Wdowczak
• Montage: John Smith
• Art directie: Waldemar Kalinowski
• Muziek: Mike Figgis
• CFI/Technicolor East, SDDS/Dolby stereo, 102 minuten
• Gezien: 13 januari 1997, Sneak Preview, Camera Utrecht

Mike Figgis verfilmt jongensdromen. In Leaving Las Vegas kon Nicholas Cage zijn leven naar de knoppen helpen zonder dat Elisabeth Shue hem alleen liet. In zijn nieuwste, One night stand, redt Wesley Snipes Nastassja Kinski uit de handen van overvallers en wordt beloond met liefde.

One night stand draait om Max (Wesley Snipes), een regisseur die New York verlaten heeft om in L.A. reclamefilms te maken. Na jaren komt hij weer in The Big Apple om zijn oude vriend Charlie (Robert Downey jr.) op te zoeken, die net gehoord heeft dat hij HIV-positief is. Max mist per ongeluk zijn vliegtuig terug en ontmoet Karen (Nastassja Kinski). Ze zijn beiden getrouwd, maar de aantrekkingskracht is onweerstaanbaar. Weer terug in L.A. beseft Max hoe leeg zijn leven is. Zijn werkomgeving is bevolkt met leeghoofden en zijn vrouw Mimi (Ming-na Wen is al niet veel beter.

Het is een zoet gegeven en de vormgeving neigt ook regelmatig naar kitsch. Maar de details maken One night stand toch de moeite waard. De eerste flirtpartijen van Max en Karen, de manier waarop ze naar elkaar kijken als ze naar een concert gaan. Het zijn beelden die minder clichématig zijn dan ze lijken. Opmerkelijk zijn de vrijscènes. Ze zijn niet als zo vaak slechts erotische intermezzo's, maar geven haarscherp weer wat er tussen de minnaars speelt.

In het derde bedrijf begint One night stand in te zakken. De spanning wordt op een wel erg voor de hand liggende manier opgelost. Maar Downey weet, in zijn rol van stervende AIDS-patiënt de aandacht gelukkig nog vast te houden.

Voor wie Leaving Las Vegas al aan de zoete kant was zal One night stand geen groot genoegen zijn. Maar voor liefhebbers van het dramatische genre is er genoeg te genieten in de eerste twee bedrijven om Figgis een zwak eind te vergeven.