In love and war

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Verenigde Staten, 1996
• Regie: Richard Attenborough
• Met: Sandra Bullock, Chris O'Donnell, Emilio Bonucci
• Scenario: Allan Scott, Clancy Sigal, Hamilton Phelan
• Camera: Roger Pratt
• Geluid: Simon Kaye
• Montage: Lesley Walker
• Art directie: Stuart Craig
• Muziek: George Fenton
• Eastmancolor, Dolby digital stereo/SDDS, 114 minuten
• Gezien: 1 april 1997, Sneak Preview, Camera, Utrecht

Richard Attenborough (A bridge too far, Gandhi, Shadowlands) heeft bewezen meeslepende drama's te kunnen maken. Een verfilming van een romance van Ernest Hemmingway in oorlogstijd lijkt bij hem dus in goede handen. Helaas lijkt de oude meester zijn greep op het materiaal verloren te hebben.

Het is 1918. De Oostenrijkers dreigen Italië binnen te vallen. De Amerikanen hebben hun handen vol in Frankrijk en sturen alleen Rode Kruispersoneel. Een van hen is de achttienjarige Ernie Hemmingway (Chris O'Donnell). Hij heeft al snel genoeg van het uitdelen van sigaretten en chocola en gaat naar het front. Daar raakt hij gewond bij een roekeloze heldendaad. Het lijkt erop dat zijn been afgezet moet worden, maar de verpleegster Agnes von Kurowsky (Sandra Bullock) weet dat te voorkomen. Ondanks Ernies lompheid ontstaat er een romance. Als Hemmingway terugkeert naar Amerika moet Agnes kiezen tussen hem en een charmante Italiaanse chirurg (Emilio Bonucci), die een prachtig huis heeft in Venetië en haar veel meer te bieden lijkt te hebben dan de Amerikaanse praatjesmaker.

In het begin van de film komt Ernie bij uit de narcose met Agnes aan zijn bed. Hij is ingeslapen met de overtuiging dat zijn been eraf zou gaan. We zien zijn hand tasten naar zijn been en vervolgens Sandra Bullock schattig toekijken. Wat ons onthouden wordt is de reactie van Ernie. Wat betekent het om met twee benen wakker te worden? Beseft Ernie dat hij dat aan Agnes te danken heeft? Is dat het begin van zijn liefde? We krijgen het niet te zien, want Attenborough is slechts geïnteresseerd in het verhaaltje en niet in de karakters. En dat zal de rest van de film zo doorgaan. Om het gebrek aan doorleefdheid te compenseren zit onder alle scenes die gevoelig hadden moeten zijn bombastische muziek. De violen zingen: let op, hier gebeurt het. Maar te zien krijgen we er niets van.

Verbazingwekkend is ook dat het verhaal verteld wordt vanuit het perspectief van Agnes, zoals blijkt uit de door Sandra Bullock ingesproken pro- en epiloog. Haar rol is echter nog vlakker dan die van Ernie. Bullock krijgt niet veel meer te doen dan het lieve, zorgzame verpleegstertje te spelen. Misschien kan ze niet veel meer, maar feit blijft dat ze niet geweldig geregisseerd is. Intussen doet Chris O'Donnell zijn best om Hemmingway neer te zetten als een onbehouwen kwast, maar zijn rol blijft te lief. En dat is jammer, want het had tenminste wat spanning aan het verhaal gegeven.

Al met al is In love and war een film om warm noch koud van te worden. En dat is een doodzonde voor een romantische film.

Cijfer (0-10): 4