IFFR, dagverslag 5 februari 2000

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

International Film Festival Rotterdam

Dagverslag 5 februari 2000

De laatste loodjes wogen eens niet het zwaarst, want de slotzaterdag had nog wat mooie films in petto. Inmiddels is bekend dat het bezoekersrecord weer verbroken is (320 duizend). Zoals ik eerder schreef was dat niet te merken. Het inroosteren van Cinerama heeft dus goed gewerkt.

Les déclassés is een intellectualistische gangsterfilm van de Fransman Tony Baillargeat. Criminelen citeren gedichten en filosofen. De grootste wreedheden worden, op niet gewelddadige wijze, begaan door de bourgeoisie. Het is allemaal wat ver gezocht. Overigens wordt het tijd dat in de dagkrant en de catalogus aangegeven wordt of een film op digitale video is opgenomen; dat het een 35mm-print is zegt te weinig. De kleuren en de beeldscherpte in deze film waren namelijk niet al te best.

Een veel interessanter beeld van de Franse onderwereld geeft Erick Zonca ('La vie rêvée des anges') in Le petit voleur. Een bakkersjongen is het zat om in zijn werk gecommandeerd te worden en gaat het dievenpad op. Al snel blijkt hij nog veel meer naar de pijpen van de bazen te moeten dansen. Met weinig woorden laat Zonca hoe weinig hip de wereld van kleine criminelen is. Net als in zijn eerste film grijpt hij uiteindelijk naar een zwaar dramatisch middel, maar het doet aan de kracht van zijn film niet af.

Lech Majewski is de scenarioschrijver van 'Basquiat'. Bij dat verhaal had hij de jonggestorven Poolse dichter Wojaczek voor ogen. Nu heeft hij zelf een film over deze poeet gemaakt. Hij is behoorlijk hermetisch, maar weet wel de zelfverachting van de hoofdpersoon en de achterlijkheid van de Poolse maatschappij aan het begin van de jaren '70 over te brengen.

Het heeft lang geduurd, maar eindelijk zag ik een film die me helemaal uit het veld sloeg. Peau d'homme, coeur de bête van de Francaise Hélène Angel gaat over een familie van drie volwassen zoons die vervormd zijn door de zelfmoord van hun vader jaren eerder. De film is vooral meeslepend, omdat je beseft dat de trauma's over zullen gaan op de dochters van een van de mannen. Angel weet, ook in de lievelijke scènes, een voortdurende spanning in stand te houden. Aan het eind is nog lang niet alles duidelijk, maar de suspense heeft zijn werk gedaan.

Het festival eindigde voor mij met de lichtvoetige en openhartige Girl's night out van de Koreaan Im Sang-soo. Hij gaat over het sexleven van drie vrouwen. De een gaat van man naar man, de tweede is op zoek naar een echtgenoot en derde wil weinig van mannen weten. Het interessantst zijn de onderlinge gesprekken. De verwikkelingen weten de aandacht een stuk minder vast te houden.

Ga naar de index.