Floating life

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Australië, 1996
• Regie: Clara Law
• Met: Annette Shun Wah, Annie Yip, Anthony Wong, Edwin Pang, Cecilia Fong Sing Lee
• Scenario: Eddie L.C. Fong, Clara Law
• Camera: Dion Beebe
• Montage: Suresh Aygar
• Art directie: Chung Man Yee
• Muziek: Davood A. Tabrizi
• kleur, 95 minuten
• Gezien: 15 november 1997, 't Hoogt, Utrecht

Met de overdracht van Hong Kong aan China in het verschiet hebben de laatste jaren veel inwoners deze stadstaat verlaten. De in Australië wonende regisseur Clara Law toont in haar film Floating life het wankele evenwicht dat emigranten moeten vinden tussen het bouwen van een nieuw leven en het behouden van hun wortels.

Om de uiteenlopende reacties te laten zien beschrijft ze een grote Chinese familie. De ouders verruilen met hun twee jongste zoons Hong Kong voor Australië. Omdat ze nog geen huis hebben, trekken ze in bij hun oudste dochter. Deze ontfermt zich meteen over haar broers en pepert ze in dat ze zich zo snel mogelijk moeten aanpassen. De tweede zus woont met Duitse man en dochter in Hamburg. Een derde broer leidt een wild leven in Hong Kong en maakt weinig aanstalten om zijn familie te volgen.

Naarmate we de personages beter leren kennen zien we meer van hun angsten en twijfels. De oudste zus lijkt het gemaakt te hebben in Australië, maar staat eigenlijk doodsangsten uit om de bedreigende nieuwe buitenwereld. De tweede lijkt een gelukkig getrouwd leven te hebben, maar als ze ziet hoe haar dochter steeds meer verduitst vliegt het verlies van haar eigen wortels haar aan. De vader heeft zijn verleden afgezworen, maar een ontmoeting roept de heimwee in hem op. Deze spanningen leiden tot een geweldig ontroerende catharsis. Moeder, die nooit van haar leven heeft mogen kiezen - zelfs haar huwelijk was gearrangeerd -, neemt het heft in handen.

Opmerkelijk is dat Law de film, ondanks zijn zware thema, een lichte en humorvolle toon mee weet te geven. Van iets eenvoudigs als het kopen van een kinderbed maakt ze een mooie scène. Onder deze vrolijke laag brengt ze de vervreemding aan. We kijken door Chinese ogen naar de Australische buitenwijken. Deze lijken hierdoor haast op een andere planeet te liggen, ook al omdat we amper autochtonen in de film tegenkomen.

Minder overtuigend is het uitgebreide gebruik van monologen. Ik had liever gezien dat Law de beelden meer en de personages minder had laten spreken. Ook is het jammer dat de tweede dochter, wier verhaal zeker niet het oninteressantste is, halverwege de film voorgoed uit beeld verdwijnt.

Floating life is gevoelige en vermakelijke film over de balancerende emigrant. Een paar kleine onvolkomenheden zorgen er voor dat de film zelf niet helemaal evenwichtig is.

Cijfer (0-10): 7