Deep impact

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Verenigde Staten, 1998
• Regie: Mimi Leder
• Met: Robert Duvall, Téa Leoni, Morgan Freeman, Venessa Redgrave
• Scenario: Bruce Joel Rubin en Michael Tolkin
• Camera: Dietrich Lohmann
• Geluid: Mark Hopkins McNabb
• Montage: Paul Cichocki en David Rosenbloom
• Art directie: Leslie Dilley
• Muziek: James Horner
• Technicolor, DTS/Dolby Digital/SDDS, 120 minuten
• Gezien: 23 mei 1998, Tafak, Istanbul

Stel dat op de tv aangekondigd zou worden dat over een jaar een allesvernietigende komeet zou inslaan. De aankondiging alleen zou het leven totaal kunnen ontwrichten. Voldoende stof voor een interessante film zou je zeggen. Helaas is Deep impact van Mimi Leder dat niet geworden.

In deze film worden een aantal verhalen tegelijk verteld. Over een jongen (Elijah Wood) die de komeet ontdekt en moet kiezen tussen zijn eigen redding, en die van zijn familie en zijn vriendin. Over de tv-journaliste (Téa Leoni) die de geheime voorbereidingen van de overheid ontmaskert en heen en weer geslingerd wordt tussen haar gescheiden ouders. Over de astronauten die de komeet onschadelijk moeten maken. Over de president (Morgan Freeman) die de orde in het land probeert te handhaven.

Door de verbrokkeldheid komt geen enkel verhaal echt goed uit de verf. De regisseusse doet haar best om de emotionele kanten van de gebeurtenissen te benadrukken, maar nergens weet ze de kijker echt te raken.

De film bevat een mooie special effects-scène waarbij Manhattan vernietigd wordt door een vloedgolf. Maar verder is de Deep impact teleurstellend. Op verschillende momenten krijgen we spectaculaire gebeurtenissen alleen via nieuwsuitzendingen door. Het doet vermoeden dat het geld voor de special effects snel op was.

Maar waar de film echt de mist in gaat is bij de weergave van de ontwrichting van de samenleving. De film straalt een optimisme uit dat ongeloofwaardig en daardoor oninteressant is. Is het voor te stellen dat in een file van vluchtende mensen niemand op het idee komt om door de berm te rijden, zodat een van de hoofdpersonen er zo langs kan? Met dit soort ongerijmdheden zit de film vol.

Deep impact stelt teleur als persoonlijk en sociaal drama, terwijl de actie ook niet al te veel voorstelt. Meer dan een rimpeling in het water veroorzaakt hij niet.