Courting Courtney

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Verenigde Staten, 1997
• Regie: Paul Tarantino
• Met: Dana Gould, Eliza Coyle, Taylor Negron, Sean Masterton
• Scenario: Paul Tarantino
• Camera: William McDonald, Tom Oetzel, Serge Rodnunsky, Larry Sher
• Geluid: Bart Carpenter
• Montage: Agita Fanucci
• Art directie: Ellen Guthrie
• Muziek: Daniel Gold
• kleur, 83 minuten
• Gezien: 3 juni 1997, Sneak Preview, Camera Utrecht

Het is een hip probleem: vrouwen van rond de dertig die alles voor elkaar hebben, maar geen man kunnen vinden om hun leven mee te delen. Paul Tarantino (geen familie) laat het zien in Courting Courtney. Helaas levert een hip probleem nog geen hippe film op.

Tarantino heeft gekozen voor de vorm van de fake-documentaire. Nick (Dana Gould) probeert de zoektocht van een goede vriendin, Courtney (Eliza Coyle), vast te leggen. Ze heeft een knipperlichtrelatie met Al (Sean Masterton), maar weet dat hij niet de ware is. En dat weten wij ook, want we krijgen vooral de nare kanten van hem te zien. Courtney gaat naar een zelfhulpgroep, bekijkt contactadvertenties op video, maar erg vlotten wil het niet. Intussen ziet ze de meest voor de hand liggende kandidaat over het hoofd.

Courting Courtney is een grappige film, waarin door een aantal onbekende acteurs prettig onbevangen gespeeld wordt. Maar naarmate de film vordert boeit hij steeds minder. De dramatische ontwikkeling is vlak en voorspelbaar. De humor lijkt steeds meer uit een Woody Allen-film te komen. Zo doen de interviews met de ouders wel erg denken aan Take the money and run.

Het grootste probleem is dat Tarantino blijft steken bij het tentoonspreiden van het thema van de overschietende vrouw. Hij kijkt niet verder dan zijn neus lang is. Waardoor komt Courtney niet aan de man, wat zoekt ze eigenlijk, hoe vult ze nu haar leven in en waarom is dat voorlopig niet voldoende voor haar? Het zijn vragen die grotendeels onbeantwoord blijven. Tarantino weet niet van het algemene tot het bijzondere te komen, waardoor Courtney een flets karakter blijft.

Aan een film waarvan de ruwe versie 28 duizend dollar heeft gekost mag je wellicht niet al te hoge eisen stellen. Maar sterke ideeën zijn nog altijd gratis. Tarantino heeft goede bedoelingen genoeg, en misschien is Courting Courtney een vingeroefening voor films met wat meer inhoud.

Cijfer (0-10): 6