Chasing Amy

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Verenigde Staten, 1997
• Regie: Kevin Smith
• Met: Ben Affleck, Joey Lauren Adams, Jason Lee
• Scenario: Kevin Smith
• Camera: David Klein
• Geluid: David Glaser
• Montage: Scott Mosier en Kevin Smith
• Art directie: Robert Holtzman
• Muziek: David Pirner
• Technicolor, Dolby Digital/SDDS, 105 minuten
• Gezien: 12 mei 1998, Sneak Preview, Camera, Utrecht

Kevin Smith brak een paar jaar geleden door met het voor een appel en een ei gemaakte Clerks. De film speelde zich geheel af in een winkel en maakte indruk door de snelle en scherpe dialogen. Zijn tweede film, Mallrats was een flop en werd in Nederland alleen op video uitgebracht. Het was dus spannend of hij met zijn derde film, Chasing Amy zijn oude niveau weer kon bereiken.

Aan de dialogen ligt het niet. Er zitten weer prachtige obscene juweeltjes in, zoals in deze discussie tussen een vrouw en een man: "For you, fucking is you inside some girl you hardly now, jackhammering away, not noticing that bored look in her eyes." "Hey, I always notice that bored look in their eyes." Maar Smith lijkt meer te willen.

En daarom vertelt hij het verhaal over een striptekenaar (Ben Affleck) die verliefd wordt op een lesbische collega (Joey Lauren Adams) en zich daarmee vervreemdt van zijn tekenpartner (Jason Lee). Het lijkt een wild gegeven, maar eigenlijk blijft het veel te braaf. Misschien dat Smiths boodschap over homoseksualiteit in Amerika nog opzien baart, in Nederland zijn de meesten dat station al lang gepasseerd.

Wat in Chasing Amy schrijnend duidelijk wordt is dat Kevin Smith een betere dialogenschrijver dan verhalenverteller of regisseur is. Zodra er geen ruimte meer is voor spitsvondigheden slaat de saaiheid toe. De ontwikkelingen zijn te voorspelbaar en hij weet zijn acteurs niet tot erg energiek spel te verleiden. Het statische camerawerk maakt het er ook al niet beter op.

Clerks was een frisse film met een sterk script, en daardoor was het gemakkelijk om door de vingers te zien dat de regie en het spel niet al te best waren. Twee films later wordt dat een stuk moeilijker. Doordat Smith een serieus verhaal wil vertellen is de snelheid verdwenen en wordt de harkerigheid des te duidelijker. Jammer.