Conte d'été

Filmrecensie van Jan-Willem Swane

• Frankrijk, 1996
• Regie: Eric Rohmer
• Met: Melvil Poupaud, Amanda Langlet, Aurélia Nolin, Gwenaëlle Simon
• Scenario: Eric Rohmer
• Camera: Diana Baratier
• Geluid: Pascal Ribier
• Montage: Mary Stephen
• Muziek: Philippe Eidel, Sébastien Erms
• kleur, 113 minuten
• Gezien: 15 juni 1997, 't Hoogt, Utrecht

Al decennia lang maakt de Franse regisseur Eric Rohmer dezelfde soort films: zonder muziek, met ingehouden emoties, meestal over de worsteling van adolescenten met de liefde. Het is pure cinema voor liefhebbers.

In Conte d'été wacht Gaspard (Melvil Poupaud) aan de Bretonse kust op Léna (Aurélia Nolin), de vrouw van zijn dromen. De slungelige jongen brengt zijn dagen door met gitaar spelen en het uitkijken naar zijn vriendin. Op een dag komt hij Margot (Amanda Langlet) tegen. Ze maken lange wandelingen en voeren persoonlijke gesprekken. Het leven wordt pas echt gecompliceerd wanneer hij ingaat op de avances van Solène (Gwenaëlle Simon). Hij kan niet kiezen tussen de bedachtzame maar uitdagende Margot, de directe Solène en de wispelturige Léna, ook al omdat hij niet doorheeft wat de vrouwen van hem willen.

Conte d'été is niet bepaald een actiefilm te noemen. Maar tussen de personages gebeurt des te meer. Het is fascinerend om te zien hoe ze zichzelf in woord en gebaar voortdurend tegenspreken. Het geeft ze een grote levensechtheid. Als toeschouwer raak je al even verward over de wensen en intenties van de figuren als zijzelf.

Rohmer weet keer op keer een aantal boeiende nieuwe gezichten voor zijn camera te krijgen. De acteurs voldoen misschien niet aan alle Hollywoodse schoonheidswetten, maar dat geeft ze een grote persoonlijkheid, waardoor ze juist mooi worden. Het zijn personen die je zo op straat tegen zou kunnen komen. Rohmer laat ze betoverend naturel spelen. Vaak zeggen ze meer door het gepulk aan hun huid dan in hun woorden. Het zijn deze gebaren die onder andere de relatie tussen Gaspard en Margot zo geladen doet overkomen.

Technisch gezien is Conte d'été een uiterst verzorgde film. Of het nu de dromerige kleuren, de uitgelezen kaders, de mooie locaties of de rustige montage zijn, het lijkt alsof het niet anders had kunnen zijn. Het is zo evenwichtig dat het geen moment afleidt van het spel en het verhaal. Hierdoor krijg je bij het bekijken van Conte d'été het gevoel getuige te zijn van iets essentieels.

Cijfer (0-10): 9